guidedbattlefieldtours.org

1 DAG TOURS

MEER DAG TOURS

VLAANDEREN

VLAANDEREN

Begeleiding en historische uitleg over de WO I slagvelen in Vlaanderen

BRUGGE

BRUGGE

Het dagprogramma Brugge situeert zich eerder in het onbekende gedeelte namelijk in en rond Sint Anna wijk. 

NORMANDIE

NORMANDIE

Normandië en zijn rijke geschiedenis ! zowel culinair als geografisch. Geniet van Normandië aan het Kanaal.

CORSICA

CORSICA

De oude Grieken noemden Corsica Kallisté, het schoonste. Het eiland bevat het beste van alle mediterraanse werelden.

SOMME

SOMME

Salgvelden aan de Somme, Amiens, Arras en Boulogne-sur-Mer. Spectaculaire sites en echte verhalen.

WATERLOO

WATERLOO

Dit is een dag volledig in de ban van “De laatste Slag van Napoleon WATERLOO

LOTHARINGEN

LOTHARINGEN

Frans-Lotharingen bestaat uit het oude Hertogdom Lotharingen, hertogdom Bar en de bisdommen; Metz, Toul & Verdun.

DRONE

DRONE

k ben houder van het certificaat Drone piloot. Dit is een absolute meerwaarde als reissouvenir !

SOCIAL MEDIA

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons

Morgen een bezoek als verkenning en een Drone-Photoshoot met
als voorbereiding voor de komende reizen met mijn Canon R7 bij Chateau Military Cemetery een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel, een deelgemeente van Heuvelland.
En dit met toestemming van Drone Service Skeyes;
zie bijlage.

De status van een van je drone-operaties is veranderd
Beste Bossuyt Johan,
We laten u weten dat de status van 39260e45-be14-4906-890b-a32713849e5d - G.T.VP. WO I is bijgewerkt naar AUTHORISED
... Bekijk meerZie minder

Morgen een bezoek als verkenning en een Drone-Photoshoot met
als voorbereiding voor de komende reizen met mijn Canon R7 bij Chateau Military Cemetery een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel, een deelgemeente van Heuvelland.
En dit met toestemming van Drone Service Skeyes;
zie bijlage.
   
De status van een van je drone-operaties is veranderd
Beste Bossuyt Johan, 
We laten u weten dat de status van 39260e45-be14-4906-890b-a32713849e5d - G.T.VP. WO I is bijgewerkt naar AUTHORISEDImage attachment

1229 Het verdrag van Meaux

Het Verdrag van Meaux (ook Verdrag van Parijs genoemd) was een verdrag tussen de Franse kroon en de katholieke kerk.
Meaux is een gemeente in departement Seine-et-Marne in de regio Île-de-France ligt op een kleine 45km
Van Parijs.
Het verdrag wordt beschouwd als het officiële einde van de Kruistocht tegen de Katharen.
Het verdrag werd op 12 april 1229 te Meaux ondertekend door Blanca van Castilië, regentes en moeder van Lodewijk de Heilige, enerzijds en graaf Raymond VII van Toulouse anderzijds.
In ruil voor de terugtrekking van de plunderende Franse troepen deed deze laatste afstand van zijn territoriale rechten.
Raymond VII zag zich gedwongen afstand te doen van zijn titel als gevolg van de terreur die de vader van Lodewijk, Lodewijk VIII bijgenaamd" de Leeuw", had aangericht in het graafschap Toulouse en de andere bezittingen van Raymond VII in de Languedoc.
Murw geslagen door de niet-aflatende brandstichtingen en volledig berooid had hij geen andere keuze, want hij was niet langer in staat een leger te onderhouden.
Het graafschap Toulouse en het burggraafschap Carcassonne, Béziers en Albi gingen naar de Franse kroon; het waren lenen van de Franse Kroon die terugkeerden naar de Kroon.
Een stuk van het markgraafschap Provence, namelijk de streek rond Avignon, werd beloofd aan de Heilige Stoel.
Het markgraafschap Provence was een leen van het Heilige Roomse Rijk en dus niet van het koninkrijk Frankrijk.
De situatie rond het markgraafschap Provence werd bemoeilijkt in 1235 toen keizer Frederik II officieel Raymond VII beleende met het markgraafschap.
In het verdrag werd ook opgenomen dat Johanna, de dochter van Raymond, aan een broer van Lodewijk, Alfons van Poitiers, zou worden uitgehuwelijkt.
Hiermee kwam een eind aan de dynastie van Raymond VII, de dynastie van het grafelijk huis van Toulouse.
De Universiteit van Toulouse werd als onderdeel van het verdrag opgericht.
Dit voorstel kwam van graaf Raymond VII van Toulouse, omdat hij, omwille van de beschuldigingen van ketterij aan zijn adres, een opleiding in theologie moest financieren.
... Bekijk meerZie minder

1229 Het verdrag van Meaux

Het Verdrag van Meaux (ook Verdrag van Parijs genoemd) was een verdrag tussen de Franse kroon en de katholieke kerk.
Meaux is een gemeente in departement Seine-et-Marne in de regio Île-de-France ligt op een kleine 45km
Van Parijs.
Het verdrag wordt beschouwd als het officiële einde van de Kruistocht tegen de Katharen.
Het verdrag werd op 12 april 1229 te Meaux ondertekend door Blanca van Castilië, regentes en moeder van Lodewijk de Heilige, enerzijds en graaf Raymond VII van Toulouse anderzijds.
In ruil voor de terugtrekking van de plunderende Franse troepen deed deze laatste afstand van zijn territoriale rechten.
Raymond VII zag zich gedwongen afstand te doen van zijn titel als gevolg van de terreur die de vader van Lodewijk, Lodewijk VIII bijgenaamd de Leeuw, had aangericht in het graafschap Toulouse en de andere bezittingen van Raymond VII in de Languedoc. 
Murw geslagen door de niet-aflatende brandstichtingen en volledig berooid had hij geen andere keuze, want hij was niet langer in staat een leger te onderhouden. 
Het graafschap Toulouse en het burggraafschap Carcassonne, Béziers en Albi gingen naar de Franse kroon; het waren lenen van de Franse Kroon die terugkeerden naar de Kroon.
Een stuk van het markgraafschap Provence, namelijk de streek rond Avignon, werd beloofd aan de Heilige Stoel. 
Het markgraafschap Provence was een leen van het Heilige Roomse Rijk en dus niet van het koninkrijk Frankrijk. 
De situatie rond het markgraafschap Provence werd bemoeilijkt in 1235 toen keizer Frederik II officieel Raymond VII beleende met het markgraafschap. 
In het verdrag werd ook opgenomen dat Johanna, de dochter van Raymond, aan een broer van Lodewijk, Alfons van Poitiers, zou worden uitgehuwelijkt. 
Hiermee kwam een eind aan de dynastie van Raymond VII, de dynastie van het grafelijk huis van Toulouse.
De Universiteit van Toulouse werd als onderdeel van het verdrag opgericht. 
Dit voorstel kwam van graaf Raymond VII van Toulouse, omdat hij, omwille van de beschuldigingen van ketterij aan zijn adres, een opleiding in theologie moest financieren.Image attachmentImage attachment

Op 6 april 1814 Napoleon neemt afstand van de troon in het Chateau Fontainebleau in departement Seine-et-Marne.
Napoleon hoopte Frankrijk nog te kunnen beschermen tegen een invasie, maar ook dat mislukte.
Op 31 maart 1814 werd Parijs ingenomen.
Op 4 april deed hij een schriftelijke belofte van troonsafstand op voorwaarde dat hij zou worden opgevolgd door zijn zoon en dat zijn echtgenote regentes zou worden.
Dit was voor de overwinnaars niet aanvaardbaar.
Napoleon werd verbannen naar het eiland Elba.
Lodewijk XVII nam vanaf dan de macht over in Frankrijk.
Maar tien maanden later ontsnapte Napoleon.
Het leger en het volk waren Lodewijk XVII niet gunstig gezind en liepen naar Napoleon over die terug op weg was naar Parijs.
... Bekijk meerZie minder

Op 6 april 1814 Napoleon neemt afstand van de troon in het Chateau Fontainebleau in departement Seine-et-Marne.
Napoleon hoopte Frankrijk nog te kunnen beschermen tegen een invasie, maar ook dat mislukte. 
Op 31 maart 1814 werd Parijs ingenomen.
Op 4 april deed hij een schriftelijke belofte van troonsafstand op voorwaarde dat hij zou worden opgevolgd door zijn zoon en dat zijn echtgenote regentes zou worden. 
Dit was voor de overwinnaars niet aanvaardbaar.
Napoleon werd verbannen naar het eiland Elba. 
Lodewijk XVII nam vanaf dan de macht over in Frankrijk. 
Maar tien maanden later ontsnapte Napoleon.
 Het leger en het volk waren Lodewijk XVII niet gunstig gezind en liepen naar Napoleon over die terug op weg was naar Parijs.Image attachment

Actueler kan niet als vandaag met de huidige dreiging in Europa op 4 april 1949 werd getekend. Belangrijkste afspraken in dit verdrag betreffen wederzijdse verdediging en samenwerking van de legers van de aangesloten landen, aanvankelijk ook als krachtenbundeling tegen samenwerkende communistische landen binnen de invloedssfeer van de Sovjet-Unie, ook bekend als het Oostblok. Het NAVO-hoofdkwartier is gevestigd.
Aanvankelijk deden België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten mee. Later kwamen daar Turkije en Griekenland (februari 1952), de Bondsrepubliek Duitsland (1955) en Spanje (1982) bij. Na het einde van de Koude Oorlog sloten Tsjechië, Polen en Hongarije zich aan (12 maart 1999), evenals Estland, Letland, Litouwen, Slowakije, Slovenië, Roemenië en Bulgarije (29 maart 2004), Kroatië en Albanië (april 2009), Montenegro (5 juni 2017) en Noord-Macedonië (27 maart 2020). Na de militaire inname van grote delen van Oekraïne door Rusland vanaf februari 2022, vroegen Finland en Zweden om toelating. Finland werd op 4 april 2023 toegelaten als lid. Het verzoek tot toetreding van Zweden werd op 26 februari 2024 door het Hongaarse parlement goedgekeurd, daarmee had de laatste lidstaat akkoord gegeven en kon de NAVO officieel gaan toelaten, wat op 7 maart gebeurde.
Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de NAVO; vanaf 1996 tot aan 3 april 2009 maakten de Fransen een voorbehoud met betrekking tot militair optreden. Sinds 4 april 2009 is Frankrijk weer volledig lid van de NAVO.
Op de NAVO-top in Boekarest van 3 april 2008 besloten de regeringsleiders van de NAVO-lidstaten over aanvragen van Kroatië, Albanië, Oekraïne en Georgië. De eerste twee landen mochten toetreden tot de NAVO, ze werden lid op 1 april 2009. Over Oekraïne en Georgië was er geen consensus. Het NAVO-besluit alleen met unanimiteit. De Verenigde Staten wensten hun lidmaatschap, terwijl een aantal Europese leden tegen was. Lidmaatschap van Georgië werd op de lange baan geschoven, omdat het betrokken is in territoriale conflicten en geen controle heeft over delen van zijn eigen grondgebied. Om dezelfde reden kan EU-lid Cyprus geen lid van de NAVO worden: in het noorden van Cyprus is een zelfverklaarde Turkse republiek gesticht, die overigens alleen door Turkije erkend wordt. Turkije erkent op zijn beurt het Griekstalige deel van Cyprus niet. Officieel zijn alleen Bosnië en Herzegovina, Oekraïne en Georgië kandidaat-lidstaten van de NAVO.
Lidstaten
1949
• België
• Canada
• Denemarken
• Frankrijk
• IJsland
• Italië
• Luxemburg
• Nederland
• Noorwegen
• Portugal
• Verenigd Koninkrijk
• Verenigde Staten
1952
• Griekenland
• Turkije
1955
• Bondsrepubliek Duitsland
1982
• Spanje
1990
• Duitsland[2]
1999
• Hongarije
• Polen
• Tsjechië
2004
• Bulgarije
• Estland
• Letland
• Litouwen
• Roemenië
• Slovenië
• Slowakije
2009
• Albanië
• Kroatië
2017
• Montenegro
2020
• Noord-Macedonië
2023
• Finland
2024
• Zweden
Het Noord-Atlantisch Verdrag is een militair verdrag dat wederzijdse verdediging en samenwerking van de legers van de westerse landen regelt, aanvankelijk vooral als tegenkracht tegen de communistische landen in het Oostblok. Die vormden op hun beurt in 1955 het Warschaupact. De kern van het verdrag staat in artikel 5, dat stelt dat in geval van een aanval op een van de staten in Europa of Noord-Amerika, deze door de andere zal worden opgevat als een aanval op allemaal en dat alle landen zullen meehelpen (samenwerken) om de aanvaller af te weren.
... Bekijk meerZie minder

Actueler kan niet als vandaag met de huidige dreiging in Europa op 4 april 1949 werd getekend. Belangrijkste afspraken in dit verdrag betreffen wederzijdse verdediging en samenwerking van de legers van de aangesloten landen, aanvankelijk ook als krachtenbundeling tegen samenwerkende communistische landen binnen de invloedssfeer van de Sovjet-Unie, ook bekend als het Oostblok. Het NAVO-hoofdkwartier is gevestigd.
Aanvankelijk deden België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten mee. Later kwamen daar Turkije en Griekenland (februari 1952), de Bondsrepubliek Duitsland (1955) en Spanje (1982) bij. Na het einde van de Koude Oorlog sloten Tsjechië, Polen en Hongarije zich aan (12 maart 1999), evenals Estland, Letland, Litouwen, Slowakije, Slovenië, Roemenië en Bulgarije (29 maart 2004), Kroatië en Albanië (april 2009), Montenegro (5 juni 2017) en Noord-Macedonië (27 maart 2020). Na de militaire inname van grote delen van Oekraïne door Rusland vanaf februari 2022, vroegen Finland en Zweden om toelating. Finland werd op 4 april 2023 toegelaten als lid. Het verzoek tot toetreding van Zweden werd op 26 februari 2024 door het Hongaarse parlement goedgekeurd, daarmee had de laatste lidstaat akkoord gegeven en kon de NAVO officieel gaan toelaten, wat op 7 maart gebeurde.
Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de NAVO; vanaf 1996 tot aan 3 april 2009 maakten de Fransen een voorbehoud met betrekking tot militair optreden. Sinds 4 april 2009 is Frankrijk weer volledig lid van de NAVO.
Op de NAVO-top in Boekarest van 3 april 2008 besloten de regeringsleiders van de NAVO-lidstaten over aanvragen van Kroatië, Albanië, Oekraïne en Georgië. De eerste twee landen mochten toetreden tot de NAVO, ze werden lid op 1 april 2009. Over Oekraïne en Georgië was er geen consensus. Het NAVO-besluit alleen met unanimiteit. De Verenigde Staten wensten hun lidmaatschap, terwijl een aantal Europese leden tegen was. Lidmaatschap van Georgië werd op de lange baan geschoven, omdat het betrokken is in territoriale conflicten en geen controle heeft over delen van zijn eigen grondgebied. Om dezelfde reden kan EU-lid Cyprus geen lid van de NAVO worden: in het noorden van Cyprus is een zelfverklaarde Turkse republiek gesticht, die overigens alleen door Turkije erkend wordt. Turkije erkent op zijn beurt het Griekstalige deel van Cyprus niet. Officieel zijn alleen Bosnië en Herzegovina, Oekraïne en Georgië kandidaat-lidstaten van de NAVO.
Lidstaten 
1949
•   België
•   Canada
•   Denemarken
•   Frankrijk
•   IJsland
•   Italië
•   Luxemburg
•   Nederland
•   Noorwegen
•   Portugal
•   Verenigd Koninkrijk
•   Verenigde Staten
1952
•   Griekenland
•   Turkije
1955
•   Bondsrepubliek Duitsland
1982
•   Spanje
1990
•   Duitsland[2]
1999
•   Hongarije
•   Polen
•   Tsjechië
2004
•   Bulgarije
•   Estland
•   Letland
•   Litouwen
•   Roemenië
•   Slovenië
•   Slowakije
2009
•   Albanië
•   Kroatië
2017
•   Montenegro
2020
•   Noord-Macedonië
2023
•   Finland
2024
•   Zweden
Het Noord-Atlantisch Verdrag is een militair verdrag dat wederzijdse verdediging en samenwerking van de legers van de westerse landen regelt, aanvankelijk vooral als tegenkracht tegen de communistische landen in het Oostblok. Die vormden op hun beurt in 1955 het Warschaupact. De kern van het verdrag staat in artikel 5, dat stelt dat in geval van een aanval op een van de staten in Europa of Noord-Amerika, deze door de andere zal worden opgevat als een aanval op allemaal en dat alle landen zullen meehelpen (samenwerken) om de aanvaller af te weren.Image attachmentImage attachment

Paus Clemens V opende op 16 oktober 1311 het concilie van Vienne.
Vienne ligt in het Franse departement Isère regio Auvergne-Rhône-Alpes.
In de maanden vooraf had hij zich beziggehouden met het bewijsmateriaal tegen de orde en instructies verzonden over het verkrijgen van bekentenissen via martelingen.
Hij liet negen tempelridders arresteren die de orde wilden verdedigen.
In maart 1312 verscheen Filips in Vienne.
Hij had twee broers, drie zonen en een groot leger meegebracht om indruk te maken.
Op 3 april 1312 deelde de paus mee aan het concilie dat hij besloten had om de tempelorde op te heffen zonder haar te veroordelen voor ketterij.
In de bul Vox in Excelso stond onder andere: “Het is waar dat voornoemde orde op grond van processen, tegen haar als ketterse organisatie gevoerd, door een definitieve uitspraak niet veroordeeld kan worden.
Daarom heffen wij, niet zonder bitterheid en zielensmart, niet door een gerechtelijke uitspraak, maar uit vaderlijke zorg en apostolische onvolkomenheid, de genoemde tempelorde tezamen met al haar instellingen, bepalingen en namen voor eeuwig met toestemming van het heilige concilie op.” De bezittingen van de Tempeliers vervielen aan de hospitaalorde die wel 200.000 pond aan de koning moest betalen voor de proceskosten.
In augustus 1312 schreef Filips dat hij instemde met het besluit, als de hospitaalorde volledig zou hervormd worden.
Hij dacht al aan zijn volgend slachtoffer.
... Bekijk meerZie minder

Paus Clemens V opende op 16 oktober 1311 het concilie van Vienne.
Vienne ligt in het Franse departement Isère regio Auvergne-Rhône-Alpes. 
In de maanden vooraf had hij zich beziggehouden met het bewijsmateriaal tegen de orde en instructies verzonden over het verkrijgen van bekentenissen via martelingen. 
Hij liet negen tempelridders arresteren die de orde wilden verdedigen. 
In maart 1312 verscheen Filips in Vienne. 
Hij had twee broers, drie zonen en een groot leger meegebracht om indruk te maken. 
Op 3 april 1312 deelde de paus mee aan het concilie dat hij besloten had om de tempelorde op te heffen zonder haar te veroordelen voor ketterij. 
In de bul Vox in Excelso stond onder andere: “Het is waar dat voornoemde orde op grond van processen, tegen haar als ketterse organisatie gevoerd, door een definitieve uitspraak niet veroordeeld kan worden. 
Daarom heffen wij, niet zonder bitterheid en zielensmart, niet door een gerechtelijke uitspraak, maar uit vaderlijke zorg en apostolische onvolkomenheid, de genoemde tempelorde tezamen met al haar instellingen, bepalingen en namen voor eeuwig met toestemming van het heilige concilie op.” De bezittingen van de Tempeliers vervielen aan de hospitaalorde die wel 200.000 pond aan de koning moest betalen voor de proceskosten. 
In augustus 1312 schreef Filips dat hij instemde met het besluit, als de hospitaalorde volledig zou hervormd worden. 
Hij dacht al aan zijn volgend slachtoffer.Image attachmentImage attachment+2Image attachment
More posts

WIE ZIJN WE ?

Even mezelf voorstellen: mijn naam is Johan Bossuyt en ik ben reisleider bij Guided Battlefield Tours.

ik ben gecertificeerd reisleider – gids Europa, erkend door FBAA en Toerisme Vlaanderen voor volgende regio’s Normandië- De Somme- Val d’Oise- Lotharingen & Corsica. Eveneens door mijn ervaring zijn volgende bestemmingen uitvoerig bestudeerd en behoren tot mijn werkdomein zoals Alpes-Haute-Provence, Langeudoc, Roussillon, Luberon, Praag, en de Gironde.

Mijn specialisaties zijn vooral de talrijke slagvelden in Europa, waaronder de Frans Pruisische oorlogen en de napoleontische veldtochten met eindpunt Waterloo.

Ook de kruistochten – de Tempeliers in Europa WO I -WO II werden door mij uitvoerig bestudeerd en uitgewerkt en kunnen als excursie aangeboden worden.

Excursies met als thema WO I situeren zich in en rond de westhoek – de Somme-Lotharingen met de Chemin des Dames -Verdun – Argonne en de Maginotlinie.

Excursies met als thema WO II gaan van het Ardennenoffensief tot de landing op de stranden van Normandië.

We staan garant voor een persoonlijke begeleiding en een gepassioneerde reconstructie van de geschiedenis. De historische gebeurtenissen worden in woord en beeld tot leven gebracht.