Guided battlefield tours belgium

15 hours ago

23 april 1918 is raid op de haven van Zeebrugge (Engels: Zeebrugge Raid) tijdens de Eerste Wereldoorlog was een Britse aanval op de haven van Zeebrugge op 23 april 1918 met het doel de vaargeul te blokkeren, zodat Duitse U-boten niet meer konden uitvaren. Tegelijkertijd werd ook de haven van Oostende aangevallen.
Met de Zeeslag bij Jutland was de Duitse vloot verslagen. Duitsland besloot om de oorlog niet op maar onder de zee voort te zetten als onbeperkte duikbotenoorlog. Hiertegen hadden de Britten toen geen verweer. Duikboten vanuit Wilhelmshaven vormden geen grote bedreiging, omdat ze een dag onderweg waren en langs mijnenvelden moesten. Een poging om de mijnen te vegen was mislukt tijdens de Tweede Slag bij Helgoland.
Antwerpen was ook geen probleem, omdat het van op het water kon beschoten worden.
De duikbootbasis van Brugge lag te ver landinwaarts om ze vanuit zee te beschieten. Ook ze vanuit de lucht bombarderen was in die tijd te moeilijk. De duikboten voeren langs de kanalen naar Zeebrugge of Oostende en zo naar zee, waar ze Britse schepen aanvielen.
In 1915 had de Britse admiraal Reginald Bacon al geprobeerd om de sluispoorten te beschieten vanaf monitors, maar daarbij waren alleen de gebruikte 305mm-kanonnen kapotgeschoten en niet de sluizen. John R. Jellicoe stelde in 1917 voor om Zeebrugge te bezetten, maar het landleger geraakte niet door de Duitse verdediging.
Admiraal Roger Keyes werkte een plan uit om de havengeulen van Zeebrugge en Oostende te blokkeren en de admiraliteit gaf groen licht in februari 1918. De aanval werd op 11 april en op 14 april afgeblazen wegens slecht weer.
De motorboot HMS CMB 33 was daarbij gestrand in Duits gebied. De bevelvoerder had - tegen alle instructies in - de aanvalsplannen meegenomen die in handen van de Duitsers waren gevallen.
In de haven van Zeebrugge waren bunkers en verstevigingen aangelegd en er was zware artillerie op de havendam. De toegang van de haven zelf werd gedeeltelijk geblokkeerd door de verankering van een viertal aken.
Op 22 april 1918 nam admiraal Keyes het bevel over een vloot van 168 schepen en een troepenmacht van 1800 man.
De aanval begon op 23 april 1918 vanuit Dover, Duinkerke en het Zwin. Kort voor middernacht begon een afleidingsmanoeuvre. De kruiser HMS Vindictive en twee overzetboten, Daffodil en Iris II, vielen de golfbreker aan. HMS Vindictive moest 200 mariniers afzetten aan de monding van het kanaal naar Brugge om de Duitse artillerie onschadelijk te maken.
Een rookgordijn zou het schip aan het zicht onttrekken. De Duitsers verweerden zich heftig: zo ging de matroos Hermann Künne van de torpedoboot S53 de leider van de mariniers met een mes te lijf. Hij stak hem neer, maar werd zelf neergeschoten. De wind draaide en het rookgordijn waaide weg. De mariniers kwamen onder Duits vuur en sneuvelden bij bosjes. Om de aanval op de havendam te ondersteunen waren er ook nog twee oude duikboten volgestouwd met springstof. Duikboot C3 kon om 00:15 uur het viaduct naar de golfbreker opblazen met vijf ton explosieven zoals voorzien. Hiermee werd het de verdedigers onmogelijk gemaakt versterkingen aan te voeren. De zeskoppige bemanning kon met een reddingsboot ontkomen. De andere onderzeeboot, de C1 kwam niet in de buurt van het doel en werd teruggesleept naar de vertrekbasis.
Terwijl de Duitse tegenaanval zich op deze aanval concentreerde, brachten de Britten om 00.30 uur enkele schepen voorbij de vuurtoren. De drie schepen uit 1890, de Thetis, Intrepid en Iphigenia, waren geladen met beton. De bedoeling was om ze in de vaargeul tot zinken te brengen en zo die havengeul te blokkeren. Na de mislukte aanval op de golfbreker kwamen de drie schepen onder zwaar Duits vuur te liggen. Vooral de Thetis kreeg treffers en het schip bereikte niet de vaargeul, het liep vast op een zandbank en werd te vroeg tot zinken gebracht. De twee andere schepen bereikten wel het kanaal en werden zo schuin als mogelijk in de vaarweg tot zinken gebracht. Onder hevig Duits vuur werd de bemanning met snelle motorboten opgepikt. De Thetis zou als eerste de sluisdeur naar het kanaal naar Brugge moeten rammen, dit was mislukt en de andere twee schepen hielden zich aan de instructies en namen niet de taak van de Thetis over. Zou de sluisdeur zijn beschadigd dan had dit geleid tot een groter succes van de actie.
Om 00:50 uur gaf de Daffodil met de sirene het signaal om de gevechten af te breken en terug te keren naar de schepen. Onder dekking van rookgordijnen en het vuur van de kanonnen van de monitors trok de gehavende vloot zich terug. In de loop van 23 april voer de vloot de Britse thuishavens binnen.
De Duitsers verwijderden twee pieren, zodat de Duitse duikboten al twee dagen later bij hoog tij langs de blokkerende schepen konden varen. Van de 1700 Britten lieten 200 het leven, waaronder commandant Frank Arthur Brock, de man die het rookgordijn bedacht en uitvoerde. ... See MoreSee Less

Guided battlefield tours belgium

3 days ago

Manfred Albrecht Freiherr von Richthofen, tijdens de Eerste Wereldoorlog bekend als de Rode Baron (Engels: the Red Baron) (Breslau, 2 mei 1892 - bij Cappy, Frankrijk, 21 april 1918) was een Duits gevechtspiloot. In de Eerste Wereldoorlog heeft Von Richthofen tachtig vijandelijke vliegtuigen neergeschoten, waardoor hij de beste gevechtspiloot van zijn tijd werd.
Manfred von Richthofen werd geboren als tweede van vier kinderen.
Zijn ouders waren de cavalerieofficier Albrecht Freiherr von Richthofen (1859–1920) en zijn gade Kunigunde von Schickfus und Neudorff (1868–1962).
Hij was een nazaat van de Pruisische veldmaarschalk Leopold I van Anhalt-Dessau.
Op 16 januari 1917 kreeg hij het bevel over een eigen eskader, Jagdstaffel 11, en op 26 juni van dat jaar over Jagdgeschwader 1; een groep van vier 'staffeln' (eskaders), alle met eigen bonte beschilderingen, door de Engelsen Richthofen's Flying Circus genoemd. De groep was samengesteld uit Duitse elitevliegers, waaronder zijn broer Lothar, en Von Richthofen was erop gebrand de vijand te laten weten dat ze met de besten van het vak te maken hadden. Zijn persoonlijke Albatros D.III was geheel rood geschilderd, wat hem de bijnaam 'Rode Baron' opleverde. Von Richthofen kwam bij een luchtgevecht op 6 juli 1917 bijna om het leven bij Wervik, maar ondanks een ernstige hoofdwond waarbij hij even het bewustzijn verloor slaagde hij erin controle over zijn Albatros D.V terug te nemen en een noodlanding uit te voeren. Hij moest verschillende operaties ondergaan om botsplinters te verwijderen. Op 25 juli hernam hij zijn dienst tegen het advies van de dokters in.
Op 2 september 1917 behaalde hij met de nieuwe Fokker Dr.I-driedekker zijn zestigste overwinning. Hij was misselijk na de vlucht en had hoofdpijn. Van 5 september tot 23 oktober nam hij toch herstelverlof. In die tijd schreef hij zijn autobiografie Der rote Kampfflieger. Hij ging toch opnieuw vliegen.
Bij de Britten was hij zo gevreesd dat aan de piloot die hem kon neerhalen een eigen vliegtuig, 5000 pond sterling en het Victoria Cross werd beloofd.
Op 20 april 1918 maakte hij zijn tachtigste en laatste slachtoffer; een Sopwith Camel van de Royal Air Force. Een dag later vond Von Richthofen zelf de dood boven het slagveld toen hij de Canadees Wilfrid May laagvliegend achtervolgde. May schreef het volgende in zijn verslag:

Camel D3326 90 minutes Engaged 15 to 20 triplanes - claimed one. Blue one. Several on my tail, came out with red triplane on my tail which followed me down to the ground and over the line on my tail all the time got several bursts into me but didn’t hit me. When we got across the lines he was shot down by Capt. Brown. I saw him crash into side of hill. Came back with Capt. We afterwards found out that the triplane (red) was the famous German airman Baron Richthofen. He was killed.

Er zijn aanwijzingen dat hij door één kogel in het hart werd getroffen, waarschijnlijk afkomstig van een mitrailleur op de grond. Een aantal soldaten beweerden hem neergeschoten te hebben, Captain Roy Brown (vanuit een vliegtuig), gunner Robert Buie (vanaf de grond met een mitrailleur), sergeant Cedric Popkin (vanaf de grond met een Vickers M.18 mitrailleur) of Snowy Evans (vanaf de grond met een Lewis M.20 mitrailleur). Uit onderzoek dat door Discovery Channel werd uitgevoerd voor een documentaire over Von Richthofen, bleek dat Evans het dodelijk schot heeft gevuurd. Over Evans is verder weinig bekend. Hij heeft geen familie meer en verdere beelden zijn niet bekend. De Australische Edward Smout van de geneeskundige troepen vermeldt dat het laatste woord van Manfred von Richthofen was: "kaputt".
Het verlies van Von Richthofen was een verpletterende slag voor het Duitse moreel.
Het commando over het "Flying Circus" werd op 22 april 1918 overgenomen door Hauptmann Wilhelm Reinhard, die op zijn beurt, na een fatale testvlucht, op 7 juli 1918 werd opgevolgd door de latere nazileider Hermann Göring.
De Rode Baron lag aanvankelijk begraven op de begraafplaats van Fricourt maar werd al snel herbegraven op het Invalidenfriedhof te Berlijn waar andere Duitse oorlogshelden begraven liggen. In 1975 werd hij definitief te ruste gelegd in het familiegraf in Wiesbaden. ... See MoreSee Less

Guided battlefield tours belgium is bij Kemmel Chateau Military Cemetery.

5 days ago

Kemmel Chateau Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel, een deelgemeente van Heuvelland. De begraafplaats ligt aan de Nieuwstraat op 340 m ten noorden van het dorpscentrum

Er worden 1.157 doden herdacht, waarvan 25 niet geïdentificeerde.

Er liggen nu 1.030 Britten (waarvan 21 niet geïdentificeerd konden worden), 24 Australiërs (waaronder 1 niet geïdentificeerde), 80 Canadezen en 1 Nieuw-Zeelander uit de Eerste Wereldoorlog begraven.
Onder hen zijn 11 gesneuvelde tunnelgravers die op 10 juni 1916 omkwamen bij de explosie van een mijnschacht in Petit Bois in Wijtschate.
Er rusten ook nog 21 Britten (waarvan 3 niet geïdentificeerde) en 1 Noord-Afrikaanse Franse soldaat uit de Tweede Wereldoorlog.
Zij kwamen om tijdens de terugtrekking van het British Expeditionary Force naar Duinkerke in mei 1940.
De begraafplaats werd in 2009 als monument beschermd

Minderjarige militairen
Renginald Wilson, soldaat bij het Devonshire Regiment was slechts 15 jaar toen hij op 3 april 1915 sneuvelde.
John C. McCulloch Hunter, soldaat bij de Royal Fusiliers was slechts 16 jaar toen hij op 10 maart 1915 sneuvelde.
de soldaten A.E Gautier, Harold K. Hodsdon, M. Doherty, A. Darroch, George Blythen, William J. Styan, Archibald V. Duffel, G. Faulkner, A. Shields, Samuel Eardley en John O'Donoghue waren 17 jaar toen ze sneuvelden.

Gefusilleerde militairen
James Smith, soldaat bij The King's (Liverpool Regiment) werd wegens desertie gefusilleerd op 5 september 1917. Hij was 26 jaar.
Stanley Stewart, soldaat bij het 2nd Bn. Royal Scots Fusiliers, werd wegens desertie gefusilleerd op 29 augustus 1917. Hij was 21 jaar. ... See MoreSee Less

Guided battlefield tours belgium

6 days ago

Morgen een bezoek als verkenning en een Drone-Photoshoot met
als voorbereiding voor de komende reizen met mijn Canon R7 bij Chateau Military Cemetery een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel, een deelgemeente van Heuvelland.
En dit met toestemming van Drone Service Skeyes;
zie bijlage.

De status van een van je drone-operaties is veranderd
Beste Bossuyt Johan,
We laten u weten dat de status van 39260e45-be14-4906-890b-a32713849e5d - G.T.VP. WO I is bijgewerkt naar AUTHORISED ... See MoreSee Less