guidedbattlefieldtours.org

1 DAG TOURS

MEER DAG TOURS

VLAANDEREN

VLAANDEREN

Begeleiding en historische uitleg over de WO I slagvelen in Vlaanderen

BRUGGE

BRUGGE

Het dagprogramma Brugge situeert zich eerder in het onbekende gedeelte namelijk in en rond Sint Anna wijk. 

NORMANDIE

NORMANDIE

Normandië en zijn rijke geschiedenis ! zowel culinair als geografisch. Geniet van Normandië aan het Kanaal.

CORSICA

CORSICA

De oude Grieken noemden Corsica Kallisté, het schoonste. Het eiland bevat het beste van alle mediterraanse werelden.

SOMME

SOMME

Salgvelden aan de Somme, Amiens, Arras en Boulogne-sur-Mer. Spectaculaire sites en echte verhalen.

WATERLOO

WATERLOO

Dit is een dag volledig in de ban van “De laatste Slag van Napoleon WATERLOO

LOTHARINGEN

LOTHARINGEN

Frans-Lotharingen bestaat uit het oude Hertogdom Lotharingen, hertogdom Bar en de bisdommen; Metz, Toul & Verdun.

DRONE

DRONE

k ben houder van het certificaat Drone piloot. Dit is een absolute meerwaarde als reissouvenir !

SOCIAL MEDIA

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons

119 jaar geleden is Jules Verne overleden.
Jules Gabriel Verne werd geboren als oudste van de vijf kinderen van Pierre Verne, een Parijse advocaat uit een geslacht van juristen, en Sophie Allotte de la Fuÿe.
Hij groeide op in Île Feydeau te Nantes.
In 1847 ging hij naar Parijs om rechten te gaan studeren.
Hij trouwde in 1857 met Honorine de Viane, een weduwe die al twee dochters had.
In 1861 kregen ze een zoon, Michel Jules Verne. (Michel Jules Verne (Parijs, 3 augustus 1861 – Toulon, 5 maart 1925) was 63jaar was een schrijver en filmmaker )
Zijn boek Cinq semaines en ballon (Vijf weken in een ballon) betekende in 1863 zijn doorbraak, en werd in verschillende talen gepubliceerd.
Vanaf dat moment werden er jaarlijks twee of meer boekdelen van zijn hand gepubliceerd.
De familie Verne vestigde zich in 1871 in Amiens.
In 1888 werd Jules Verne gekozen in de gemeenteraad. Hij hield zich in het bijzonder bezig met culturele zaken, zoals theaters (bijvoorbeeld het stadscircus, het tegenwoordige Cirque Jules Verne), scholen en stedelijke ontwikkeling.
Verne werd drie keer herkozen (in 1892, 1896 en 1900). Jules Verne overleed te Amiens op 77-jarige leeftijd, zijn graf is te vinden in Amiens. Het 'musée Jules Verne' is gevestigd in Nantes.
Enkele van de 77 boeken Volgende boeken geeft Hij geschreven.;
1877 : Hector Servadac
1863: Vijf weken in een luchtballon
1879: De 500 Miljoen van de Begum
1870: Twintigduizend mijlen onder zee
1883: Keraban de Stijfhoofdige
1870: De reis om de maandag
1888: 2 jaar vakantie
1873: De reis om de wereld in tachtig dagen
1889: Een schot in de lucht
... Bekijk meerZie minder

119 jaar geleden is Jules Verne overleden.
Jules Gabriel Verne werd geboren als oudste van de vijf kinderen van Pierre Verne, een Parijse advocaat uit een geslacht van juristen, en Sophie Allotte de la Fuÿe. 
Hij groeide op in Île Feydeau te Nantes. 
In 1847 ging hij naar Parijs om rechten te gaan studeren. 
Hij trouwde in 1857 met Honorine de Viane, een weduwe die al twee dochters had. 
In 1861 kregen ze een zoon, Michel Jules Verne. (Michel Jules Verne (Parijs, 3 augustus 1861 – Toulon, 5 maart 1925) was 63jaar was een schrijver en filmmaker ) 
Zijn boek Cinq semaines en ballon (Vijf weken in een ballon) betekende in 1863 zijn doorbraak, en werd in verschillende talen gepubliceerd. 
Vanaf dat moment werden er jaarlijks twee of meer boekdelen van zijn hand gepubliceerd. 
De familie Verne vestigde zich in 1871 in Amiens. 
In 1888 werd Jules Verne gekozen in de gemeenteraad. Hij hield zich in het bijzonder bezig met culturele zaken, zoals theaters (bijvoorbeeld het stadscircus, het tegenwoordige Cirque Jules Verne), scholen en stedelijke ontwikkeling. 
Verne werd drie keer herkozen (in 1892, 1896 en 1900). Jules Verne overleed te Amiens op 77-jarige leeftijd, zijn graf is te vinden in Amiens. Het musée Jules Verne is gevestigd in Nantes. 
Enkele van de 77 boeken Volgende boeken geeft Hij geschreven.; 
1877 : Hector Servadac 
1863: Vijf weken in een luchtballon 
1879: De 500 Miljoen van de Begum 
1870: Twintigduizend mijlen onder zee 
1883: Keraban de Stijfhoofdige 
1870: De reis om de maandag 
1888: 2 jaar vakantie 
1873: De reis om de wereld in tachtig dagen 
1889: Een schot in de luchtImage attachmentImage attachment+2Image attachment

Albert Einstein (Ulm, 14 maart 1879 – Princeton (New Jersey), 18 april 1955) was een Duits-Zwitsers-Amerikaanse theoretisch natuurkundige van Joodse afkomst. Hij wordt algemeen gezien als een van de belangrijkste natuurkundigen uit de geschiedenis, naast Isaac Newton en James Clerk Maxwell. Zelf noemde hij altijd Newton als een veel belangrijker natuurkundige dan zichzelf omdat Newton, anders dan Einstein, behalve theoretische ook grote experimentele ontdekkingen deed. In het dagelijks leven is de naam Einstein synoniem geworden met grote intelligentie.
Einstein werd vooral bekend vanwege de twee relativiteitstheorieën: de speciale relativiteitstheorie van 1905 en de algemene relativiteitstheorie van 1915 en volgende jaren, die de speciale relativiteitstheorie uitbreidt door ook plaats in te ruimen voor de zwaartekracht. Hij publiceerde meer dan 300 wetenschappelijke en meer dan 150 niet-wetenschappelijke werken.[2] In zijn latere jaren schreef Einstein uitvoerig over filosofische en politieke onderwerpen.[3] Hij wordt vaak samen met Max Planck beschouwd als de vader van de moderne natuurkunde.
Albert Einstein werd in een liberaal-joodse familie in het Duitse Keizerrijk geboren, woonde later in Italië, Zwitserland en het toenmalige Oostenrijk-Hongarije voor hij naar Duitsland terugkeerde. Toen Adolf Hitler in 1933 in Duitsland aan de macht kwam, besloot Einstein zich in de Verenigde Staten te vestigen.[4] Hij nam in 1940 de Amerikaanse nationaliteit aan, deed afstand van zijn Duitse nationaliteit, maar behield wel de Zwitserse nationaliteit. Hij overleed op 18 april 1955 in Princeton aan een aneurysma.
Voor hij in september 1933 definitief naar de Verenigde Staten vertrok, bracht Albert Einstein zijn laatste zomer op Europese bodem door in De Haan, aan de Belgische kust. In de idyllische rust van de ‘Concessie’ knipte de beroemde natuurkundige zijn laatste banden met de Duitse wetenschappelijke wereld door. Maar Einstein kwam in Villa Savoyarde ook aan werken toe.

Op 28 maart 1933 meert de SS Belgenland van de Red Star Line aan bij de Antwerpse Rijnkaai. Onder de passagiers uit New York bevinden zich Albert Einstein, de 54-jarige en inmiddels wereldberoemde natuurkundige, en zijn vrouw (en nicht) Elsa Einstein-Koch. Einstein keert terug van een reeks bezoeken aan wetenschappelijke instituten in de VS. Tijdens de twintig dagen durende zeereis heeft het koppel vernomen dat zijn huis in Caputh, bij Berlijn, doorzocht is door de nazi’s.
Einstein is vanwege zijn joodse roots en zijn kritiek op het nieuwe regime in Duitsland persona non grata geworden. Na zijn aankomst in Antwerpen geeft hij daarom een persconferentie, waarin hij aankondigt niet meer – zoals gepland – naar zijn vaderland terug te keren. Einstein krijgt een hand toegereikt vanuit de Belgische wetenschappelijke wereld: Arthur De Groodt van de Universiteit Gent nodigt hem uit enkele dagen door te brengen op kasteel Canteroy in Mortsel. Van hieruit informeert Einstein hoe het met zijn stiefdochters Margot en Ilsa gesteld is, de dochters uit Elsa’s eerste huwelijk, die in Duitsland zijn achtergebleven.
Het koningshuis regelde twee rijkswachters om permanent voor Einsteins veiligheid in te staan
Einstein heeft amper voet aan wal gezet in Antwerpen, of hij stuurt zijn ontslagbrief naar de Pruisische Academie der Wetenschappen in Berlijn. Hij schrijft dat hij ‘in de huidige omstandigheden (Hitler is goed twee maanden aan de macht, red.) noch Duits staatsburger wil zijn, noch op enige wijze in verband wil worden gebracht met de Pruisische Academie’. Het stoort Einstein vooral dat de Duitse wetenschappelijke genootschappen – zoals ook de Beierse Academie van Wetenschappen waarvan hij corresponderend lid is – stilzwijgend hebben aangenomen dat ‘een niet onaanzienlijk deel van de Duitse wetenschappers en studenten, evenals de werkloze academisch geschoolden, van hun arbeidsmogelijkheden en hun levensonderhoud in Duitsland zijn beroofd’. Dat het hier vooral om Joodse collega’s en landgenoten gaat, zegt Einstein niet met zoveel woorden.
Idylle aan zee
Via Arthur De Groodt wordt een tijdelijk onderkomen voor de Einsteins geregeld in het kustplaatsje De Haan, dat in die tijd nog vaak Le Coq sur Mer wordt genoemd. Op 1 april nemen Albert en Elsa Einstein hun intrek in Villa Savoyarde, in de zogenoemde ‘Concessie’, de Anglo-Normandische villawijk in de duinen van De Haan, vlak achter het strand. Enkele dagen later komt ook de Oostenrijkse wiskundige Walther Mayer aan, Einsteins wetenschappelijke ‘assistent’. Einsteins stiefdochters reizen eveneens naar België af en betrekken kamers in Villa Savoyarde. Op verzoek van Elsa en de Belgische koninklijke familie – met wie Einstein zeer goed is bevriend – zorgen twee rijkswachters permanent voor de veiligheid van de beroemde natuurkundige en zijn entourage.
Waarom verblijft Einstein in de lente en zomer van 1933 uitgerekend in De Haan? Is het de rust van de idyllische Belgische kust – een idylle die op sommige plaatsen zoals in De Haan tot op vandaag redelijk bewaard is gebleven – of de voorgeschiedenis van de Concessie? Koning Leopold II had in het begin van de 20ste eeuw de Duitse stedenbouwkundige Joseph Stübben naar De Haan gehaald om er achter het strand een groen villapark in te richten, met alleen kronkelende straatjes (om het wandelen te bevorderen) en strikte voorwaarden voor de huizenbouw (niet hoger dan 11 meter, geen rijhuizen, meer groen dan steen). De Belgische staat en het koningshuis hadden daardoor gedurende lange tijd enige controle over het reilen en zeilen in De Haan.
... Bekijk meerZie minder

Albert Einstein (Ulm, 14 maart 1879 – Princeton (New Jersey), 18 april 1955) was een Duits-Zwitsers-Amerikaanse theoretisch natuurkundige van Joodse afkomst. Hij wordt algemeen gezien als een van de belangrijkste natuurkundigen uit de geschiedenis, naast Isaac Newton en James Clerk Maxwell. Zelf noemde hij altijd Newton als een veel belangrijker natuurkundige dan zichzelf omdat Newton, anders dan Einstein, behalve theoretische ook grote experimentele ontdekkingen deed. In het dagelijks leven is de naam Einstein synoniem geworden met grote intelligentie.
Einstein werd vooral bekend vanwege de twee relativiteitstheorieën: de speciale relativiteitstheorie van 1905 en de algemene relativiteitstheorie van 1915 en volgende jaren, die de speciale relativiteitstheorie uitbreidt door ook plaats in te ruimen voor de zwaartekracht. Hij publiceerde meer dan 300 wetenschappelijke en meer dan 150 niet-wetenschappelijke werken.[2] In zijn latere jaren schreef Einstein uitvoerig over filosofische en politieke onderwerpen.[3] Hij wordt vaak samen met Max Planck beschouwd als de vader van de moderne natuurkunde.
Albert Einstein werd in een liberaal-joodse familie in het Duitse Keizerrijk geboren, woonde later in Italië, Zwitserland en het toenmalige Oostenrijk-Hongarije voor hij naar Duitsland terugkeerde. Toen Adolf Hitler in 1933 in Duitsland aan de macht kwam, besloot Einstein zich in de Verenigde Staten te vestigen.[4] Hij nam in 1940 de Amerikaanse nationaliteit aan, deed afstand van zijn Duitse nationaliteit, maar behield wel de Zwitserse nationaliteit. Hij overleed op 18 april 1955 in Princeton aan een aneurysma.
Voor hij in september 1933 definitief naar de Verenigde Staten vertrok, bracht Albert Einstein zijn laatste zomer op Europese bodem door in De Haan, aan de Belgische kust. In de idyllische rust van de ‘Concessie’ knipte de beroemde natuurkundige zijn laatste banden met de Duitse wetenschappelijke wereld door. Maar Einstein kwam in Villa Savoyarde ook aan werken toe.

Op 28 maart 1933 meert de SS Belgenland van de Red Star Line aan bij de Antwerpse Rijnkaai. Onder de passagiers uit New York bevinden zich Albert Einstein, de 54-jarige en inmiddels wereldberoemde natuurkundige, en zijn vrouw (en nicht) Elsa Einstein-Koch. Einstein keert terug van een reeks bezoeken aan wetenschappelijke instituten in de VS. Tijdens de twintig dagen durende zeereis heeft het koppel vernomen dat zijn huis in Caputh, bij Berlijn, doorzocht is door de nazi’s.
Einstein is vanwege zijn joodse roots en zijn kritiek op het nieuwe regime in Duitsland persona non grata geworden. Na zijn aankomst in Antwerpen geeft hij daarom een persconferentie, waarin hij aankondigt niet meer – zoals gepland – naar zijn vaderland terug te keren. Einstein krijgt een hand toegereikt vanuit de Belgische wetenschappelijke wereld: Arthur De Groodt van de Universiteit Gent nodigt hem uit enkele dagen door te brengen op kasteel Canteroy in Mortsel. Van hieruit informeert Einstein hoe het met zijn stiefdochters Margot en Ilsa gesteld is, de dochters uit Elsa’s eerste huwelijk, die in Duitsland zijn achtergebleven.
Het koningshuis regelde twee rijkswachters om permanent voor Einsteins veiligheid in te staan
Einstein heeft amper voet aan wal gezet in Antwerpen, of hij stuurt zijn ontslagbrief naar de Pruisische Academie der Wetenschappen in Berlijn. Hij schrijft dat hij ‘in de huidige omstandigheden (Hitler is goed twee maanden aan de macht, red.) noch Duits staatsburger wil zijn, noch op enige wijze in verband wil worden gebracht met de Pruisische Academie’. Het stoort Einstein vooral dat de Duitse wetenschappelijke genootschappen – zoals ook de Beierse Academie van Wetenschappen waarvan hij corresponderend lid is – stilzwijgend hebben aangenomen dat ‘een niet onaanzienlijk deel van de Duitse wetenschappers en studenten, evenals de werkloze academisch geschoolden, van hun arbeidsmogelijkheden en hun levensonderhoud in Duitsland zijn beroofd’. Dat het hier vooral om Joodse collega’s en landgenoten gaat, zegt Einstein niet met zoveel woorden.
Idylle aan zee
Via Arthur De Groodt wordt een tijdelijk onderkomen voor de Einsteins geregeld in het kustplaatsje De Haan, dat in die tijd nog vaak Le Coq sur Mer wordt genoemd. Op 1 april nemen Albert en Elsa Einstein hun intrek in Villa Savoyarde, in de zogenoemde ‘Concessie’, de Anglo-Normandische villawijk in de duinen van De Haan, vlak achter het strand. Enkele dagen later komt ook de Oostenrijkse wiskundige Walther Mayer aan, Einsteins wetenschappelijke ‘assistent’. Einsteins stiefdochters reizen eveneens naar België af en betrekken kamers in Villa Savoyarde. Op verzoek van Elsa en de Belgische koninklijke familie – met wie Einstein zeer goed is bevriend – zorgen twee rijkswachters permanent voor de veiligheid van de beroemde natuurkundige en zijn entourage.
Waarom verblijft Einstein in de lente en zomer van 1933 uitgerekend in De Haan? Is het de rust van de idyllische Belgische kust – een idylle die op sommige plaatsen zoals in De Haan tot op vandaag redelijk bewaard is gebleven – of de voorgeschiedenis van de Concessie? Koning Leopold II had in het begin van de 20ste eeuw de Duitse stedenbouwkundige Joseph Stübben naar De Haan gehaald om er achter het strand een groen villapark in te richten, met alleen kronkelende straatjes (om het wandelen te bevorderen) en strikte voorwaarden voor de huizenbouw (niet hoger dan 11 meter, geen rijhuizen, meer groen dan steen). De Belgische staat en het koningshuis hadden daardoor gedurende lange tijd enige controle over het reilen en zeilen in De Haan.Image attachmentImage attachment+1Image attachment

14 maart 1883 is Karl Marx gestorven, een belangrijke persoon de
bezieler van het Communisme.
Karl Heinrich Marx (Trier, 5 mei 1818 – Londen, 14 maart 1883) was een Duits denker die de (politieke) filosofie, de economie, de sociologie, de journalistiek en de historiografie sterk heeft beïnvloed. Hij was een grondlegger van de arbeidersbeweging en een centraal figuur in de geschiedenis van het socialisme en het communisme. Marx woonde en werkte in Duitsland, in Frankrijk, in België, en Engeland.
Zijn bewogen leven deelde hij met zijn vrouw Jenny von Westphalen en met zijn vriend Friedrich Engels, die hem zijn hele leven steunde – ook financieel – en die na Marx' dood zijn werken persklaar maakte.
Als Marx' belangrijkste werk wordt meestal Das Kapital (of in het Nederlands: Het Kapitaal) beschouwd. Daarnaast is zijn Communistisch Manifest (met Friedrich Engels) wereldberoemd.
Op het werk en de denkbeelden van Karl Marx (en Friedrich Engels) is het marxisme gebaseerd.
Karl Marx werd geboren op 5 mei 1818 in Trier als zoon van de advocaat Heinrich Marx (1782 - 1838) en Henriëtte Presburg. Henriëtte Presburg was geboren en getogen in Nijmegen. Dat Marx ten minste een keer daadwerkelijk in Nijmegen was, blijkt uit een brief van zijn ouders uit 1836.
Hij was toen 17 jaar en studeerde rechten in Bonn.
Later verbleef hij verschillende malen voor kortere of langere tijd bij familie van zijn vrouw in Zaltbommel.
Trier gold als de meest kosmopolitische streek van Duitsland, omdat het tot 1814 bij het Eerste Franse Keizerrijk had gehoord. In de streek heerste een economische terugval, door de slechte prestaties van de lokale wijngaarden. Een vierde van de bevolking leefde van de armensteun, en socialistische theorieën als die van Saint-Simon en Fourier vonden aanhang.
Marx werd gevraagd als redacteur van de Deutsch-Französische Jahrbücher (Duits-Franse Jaarboeken). Daartoe diende hij te verhuizen naar Parijs. In de herfst van 1843 arriveerden Jenny von Westphalen en Karl Marx in Parijs.
Van de Jaarboeken zal slechts één (dubbel-)nummer verschijnen, in februari 1844. In dat nummer treffen we twee artikelen van de hand van Marx aan:
Karl Marx – Kritiek op Hegels rechtsfilosofie. Inleiding
Karl Marx – Over godsdienst, staat en het Joodse vraagstuk (Zur Judenfrage)
Begin 1845 verhuisde Karl Marx naar Brussel, nadat hij afstand had gedaan van zijn Pruisisch staatsburgerschap. Hij schreef een afscheidsbrief aan Heinrich Heine, met wie hij in Parijs vriendschap had gesloten. Hij verbleef er op vijf verschillende adressen, waaronder het pension Le Bois Sauvage op het Sint-Goedeleplein. Via een (Duitse) huisarts kwam Marx in contact met de jurist Gustav Mayntz, die zijn aanvraag tot verblijfsvergunning formuleerde. Hij moest hiervoor echter instemmen om in België niet te publiceren over actuele politiek. Tevens kwam hij er in contact met een kring van ca. drie- tot vierduizend Duitsers (in ballingschap) die toen in de stad verbleven waaronder een groep dynamische (precisie)arbeiders met wie hij de 'ontwikkelingsclub' de Deutscher Bildungsverein für Arbeiter oprichtte. Deze groep kwam tweemaal per week samen, eenmaal om te discussiëren, studeren en de kranten door te nemen en eenmaal om zich te amuseren. Ook was hij betrokken als ondervoorzitter bij de Association Démocratique, ayant pour but l’union et la fraternité de tous les peuples (opgericht 27 september 1847) van de advocaten Lucien Jottrand en Charles-Louis Spilthoorn. Ook waren er veel in België wonende buitenlanders bij de oprichting betrokken, onder meer Polen, Zwitsers, Fransen en Duitsers. Deze groep trof elkaar onder meer in het café De Zwaan op de Grote Markt te Brussel
Het jaar 1848 wordt wel "revolutiejaar" genoemd. In Frankrijk, Italië en Oostenrijk braken opstanden uit. Toen Marx in zijn Deutsche Brüsseler Zeitung van 27 februari 1848 de Parijse Februarirevolutie loofde, vaardigde de Belgische overheid een verbod uit op de krant, arresteerde Marx wegens ordeverstoring en zette hem het land uit. Hij ging eerst terug naar Parijs en in april naar het Rijnland, waar hij zich in juni – samen met Engels – op de Neue Rheinische Zeitung stortte. Ook dit blad stond onder grote druk en bracht op 18 mei 1849 zijn laatste nummer uit, in vlammend rood. Marx was dan net weer uitgewezen. Na een nieuwe passage in Parijs, waar hij voor de keuze werd gesteld tussen het land verlaten of internering in Bretagne, vertrok hij in 1850 met zijn familie naar Londen.
... Bekijk meerZie minder

14 maart 1883 is Karl Marx gestorven, een belangrijke persoon de
bezieler van het Communisme. 
Karl Heinrich Marx (Trier, 5 mei 1818 – Londen, 14 maart 1883) was een Duits denker die de (politieke) filosofie, de economie, de sociologie, de journalistiek en de historiografie sterk heeft beïnvloed. Hij was een grondlegger van de arbeidersbeweging en een centraal figuur in de geschiedenis van het socialisme en het communisme. Marx woonde en werkte in Duitsland, in Frankrijk, in België, en Engeland. 
Zijn bewogen leven deelde hij met zijn vrouw Jenny von Westphalen en met zijn vriend Friedrich Engels, die hem zijn hele leven steunde – ook financieel – en die na Marx dood zijn werken persklaar maakte.
Als Marx belangrijkste werk wordt meestal Das Kapital (of in het Nederlands: Het Kapitaal) beschouwd. Daarnaast is zijn Communistisch Manifest (met Friedrich Engels) wereldberoemd.
Op het werk en de denkbeelden van Karl Marx (en Friedrich Engels) is het marxisme gebaseerd. 
Karl Marx werd geboren op 5 mei 1818 in Trier als zoon van de advocaat Heinrich Marx (1782 - 1838) en Henriëtte Presburg. Henriëtte Presburg was geboren en getogen in Nijmegen. Dat Marx ten minste een keer daadwerkelijk in Nijmegen was, blijkt uit een brief van zijn ouders uit 1836.
Hij was toen 17 jaar en studeerde rechten in Bonn.
Later verbleef hij verschillende malen voor kortere of langere tijd bij familie van zijn vrouw in Zaltbommel. 
Trier gold als de meest kosmopolitische streek van Duitsland, omdat het tot 1814 bij het Eerste Franse Keizerrijk had gehoord. In de streek heerste een economische terugval, door de slechte prestaties van de lokale wijngaarden. Een vierde van de bevolking leefde van de armensteun, en socialistische theorieën als die van Saint-Simon en Fourier vonden aanhang. 
Marx werd gevraagd als redacteur van de Deutsch-Französische Jahrbücher (Duits-Franse Jaarboeken). Daartoe diende hij te verhuizen naar Parijs. In de herfst van 1843 arriveerden Jenny von Westphalen en Karl Marx in Parijs.
Van de Jaarboeken zal slechts één (dubbel-)nummer verschijnen, in februari 1844. In dat nummer treffen we twee artikelen van de hand van Marx aan:
Karl Marx – Kritiek op Hegels rechtsfilosofie. Inleiding
Karl Marx – Over godsdienst, staat en het Joodse vraagstuk (Zur Judenfrage)
Begin 1845 verhuisde Karl Marx naar Brussel, nadat hij afstand had gedaan van zijn Pruisisch staatsburgerschap. Hij schreef een afscheidsbrief aan Heinrich Heine, met wie hij in Parijs vriendschap had gesloten. Hij verbleef er op vijf verschillende adressen, waaronder het pension Le Bois Sauvage op het Sint-Goedeleplein. Via een (Duitse) huisarts kwam Marx in contact met de jurist Gustav Mayntz, die zijn aanvraag tot verblijfsvergunning formuleerde. Hij moest hiervoor echter instemmen om in België niet te publiceren over actuele politiek. Tevens kwam hij er in contact met een kring van ca. drie- tot vierduizend Duitsers (in ballingschap) die toen in de stad verbleven waaronder een groep dynamische (precisie)arbeiders met wie hij de ontwikkelingsclub de Deutscher Bildungsverein für Arbeiter oprichtte. Deze groep kwam tweemaal per week samen, eenmaal om te discussiëren, studeren en de kranten door te nemen en eenmaal om zich te amuseren. Ook was hij betrokken als ondervoorzitter bij de Association Démocratique, ayant pour but l’union et la fraternité de tous les peuples (opgericht 27 september 1847) van de advocaten Lucien Jottrand en Charles-Louis Spilthoorn. Ook waren er veel in België wonende buitenlanders bij de oprichting betrokken, onder meer Polen, Zwitsers, Fransen en Duitsers. Deze groep trof elkaar onder meer in het café De Zwaan op de Grote Markt te Brussel
Het jaar 1848 wordt wel revolutiejaar genoemd. In Frankrijk, Italië en Oostenrijk braken opstanden uit. Toen Marx in zijn Deutsche Brüsseler Zeitung van 27 februari 1848 de Parijse Februarirevolutie loofde, vaardigde de Belgische overheid een verbod uit op de krant, arresteerde Marx wegens ordeverstoring en zette hem het land uit. Hij ging eerst terug naar Parijs en in april naar het Rijnland, waar hij zich in juni – samen met Engels – op de Neue Rheinische Zeitung stortte. Ook dit blad stond onder grote druk en bracht op 18 mei 1849 zijn laatste nummer uit, in vlammend rood. Marx was dan net weer uitgewezen. Na een nieuwe passage in Parijs, waar hij voor de keuze werd gesteld tussen het land verlaten of internering in Bretagne, vertrok hij in 1850 met zijn familie naar Londen.Image attachmentImage attachment+1Image attachment

Op 8 maart 1908 vond in New York een grote staking van vrouwen plaats. Naar schatting 15.000 textielarbeidsters marcheerden die dag door de Lower East Side naar Union Square.
De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie en is onder meer beroemd geworden door de poëtisch verwoorde eis voor: "Brood en Rozen".
De staking was begin van jaren van strijd in de New Yorkse textielindustrie voor gelijk loon, betere arbeidsomstandigheden en een einde aan seksuele intimidatie op de werkvloer.
In 1910 deed de Duitse socialiste Clara Zetkin (1857-1933) tijdens de Internationale Vrouwenconfentie, een conferentie voor socialistische vrouwen, in Kopenhagen het voorstel om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag.
Deze datum werd echter niet overal aangehouden. In Nederland werd de eerste Vrouwendag gevierd op 12 mei 1912.
De tweede Internationale Vrouwendag vond plaats op zondag 9 maart 1913 en in 1914 pas op 8 maart.
In 1917 brak op 8 maart opnieuw een staking uit vanwege de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie, nu in het Russische Sint-Petersburg. Mede als gevolg hiervan verkoos het Internationale Vrouwensecretariaat van de Communistische of Derde Internationale in 1921,
8 maart definitief tot datum van de Internationale Vrouwendag.
Gedurende de hele Koude Oorlog heeft deze viering in de landen van het Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in een verdacht daglicht gestaan door haar van oorsprong socialistische grondslag. In veel kapitalistische landen werd de dag dan ook niet algemeen gevierd of zelfs maar erkend.
Sinds in de jaren zestig de tweede feministische golf op gang kwam, wordt de Internationale Vrouwendag weer volop gevierd, meestal met demonstraties, bijeenkomsten en conferenties. Vrouwen uit alle landen, gezindten en politieke stromingen nemen deel.
In 1978 werd de Internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend. In nog maar een enkel westers land heerst weerstand tegen "de achtste maart".
In België wordt sinds 1972 de Nationale Vrouwendag georganiseerd op 11 november met uitzondering van 2005, toen de viering plaatsvond op 16 oktober. Deze traditie gaat terug op de eerste V-dag die het toenmalige Vrouwen Overleg Comité op wapenstilstand organiseerde omdat de Franse Simone de Beauvoir en Australische Germaine Greer die dag in Brussel konden komen spreken.
In 2003 diende senator Fatma Pehlivan (sp.a) een wetsvoorstel in om ook in België 8 maart aan te houden en officieel tot nationale feestdag te verklaren. De behandeling van dit voorstel sleept al sinds 2004 voort.
... Bekijk meerZie minder

Op 8 maart 1908 vond in New York een grote staking van vrouwen plaats. Naar schatting 15.000 textielarbeidsters marcheerden die dag door de Lower East Side naar Union Square. 
De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie en is onder meer beroemd geworden door de poëtisch verwoorde eis voor: Brood en Rozen.
De staking was begin van jaren van strijd in de New Yorkse textielindustrie voor gelijk loon, betere arbeidsomstandigheden en een einde aan seksuele intimidatie op de werkvloer. 
In 1910 deed de Duitse socialiste Clara Zetkin (1857-1933) tijdens de Internationale Vrouwenconfentie, een conferentie voor socialistische vrouwen, in Kopenhagen het voorstel om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag. 
Deze datum werd echter niet overal aangehouden. In Nederland werd de eerste Vrouwendag gevierd op 12 mei 1912. 
De tweede Internationale Vrouwendag vond plaats op zondag 9 maart 1913 en in 1914 pas op 8 maart.
In 1917 brak op 8 maart opnieuw een staking uit vanwege de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie, nu in het Russische Sint-Petersburg. Mede als gevolg hiervan verkoos het Internationale Vrouwensecretariaat van de Communistische of Derde Internationale in 1921, 
8 maart definitief tot datum van de Internationale Vrouwendag.
Gedurende de hele Koude Oorlog heeft deze viering in de landen van het Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in een verdacht daglicht gestaan door haar van oorsprong socialistische grondslag. In veel kapitalistische landen werd de dag dan ook niet algemeen gevierd of zelfs maar erkend.
Sinds in de jaren zestig de tweede feministische golf op gang kwam, wordt de Internationale Vrouwendag weer volop gevierd, meestal met demonstraties, bijeenkomsten en conferenties. Vrouwen uit alle landen, gezindten en politieke stromingen nemen deel. 
In 1978 werd de Internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend. In nog maar een enkel westers land heerst weerstand tegen de achtste maart.
In België wordt sinds 1972 de Nationale Vrouwendag georganiseerd op 11 november met uitzondering van 2005, toen de viering plaatsvond op 16 oktober. Deze traditie gaat terug op de eerste V-dag die het toenmalige Vrouwen Overleg Comité op wapenstilstand organiseerde omdat de Franse Simone de Beauvoir en Australische Germaine Greer die dag in Brussel konden komen spreken. 
In 2003 diende senator Fatma Pehlivan (sp.a) een wetsvoorstel in om ook in België 8 maart aan te houden en officieel tot nationale feestdag te verklaren. De behandeling van dit voorstel sleept al sinds 2004 voort.Image attachmentImage attachment+4Image attachment

De Mort Homme is de hoogste heuvel ten noordwesten van Verdun. Wie dit punt bezette, kon het terrein in de omgeving beheersen is dan ook één van de zwaarst bevochten plaatsen in de Slag om Verdun geweest. In mei 1916 viel de heuvel uiteindelijk in Duitse handen. Nabij Le Mort-Homme bevindt zich een iets lagere heuvel met de naam Côte 304. Côte 304 was in de strijd even belangrijk als de Le Mort-Homme want zolang de Fransen deze côte in handen hadden, lagen de Duitsers op de hellingen van Le Mort-Homme constant onder artillerievuur en was het onmogelijk Le Mort-Homme in te nemen. De strijd om de heuvels begon op 6 maart 1916 en ze werden eind mei 1916 door de Duitsers veroverd nadat beide zijden schrik barende verliezen hadden geleden. In januari 1917, toen de eigenlijke Slag om Verdun al beëindigd was, braken er rondom de Mort Homme nieuwe gevechten uit. In augustus van dat jaar was de heuvel weer definitief Frans bezit. Nu zijn er verscheidene gedenktekens. Het monument staat op de top van de Côte 304. Op de top van de Mort-Homme staat het gedenkteken van Jacques Froment-Meurice, dat op 10 september 1922 is ingewijd. Het verbeeldt de gruwelijke strijd met een geraamte gehuld in een vlag die wappert in de wind. Het bevat het opschrift ‘Ils n’ont pas passé’ [Ze zijn er niet voorbijgekomen] en is gewijd aan de gevallenen van de 69e divisie.
Tekst op steen bij de Mort Homme
Hier is de kam (top) van de Mort Homme. In februari 1916 heeft de generale Duitse staf geprobeerd door middel van een buitengewone krachtsinspanning de citadel Verdun te veroveren. Het lukte niet om het front bij Douaumont te doorboren. Ze probeerden in maart 1916 een aanval over de flank via de Mort Homme vanuit Montfaucon dat ze vanaf 1914 bezetten. Al deze aanvallen werden gebroken op deze kam. De verliezen waren erg zwaar, maar Verdun was gered.

De langste slag uit de Eerste Wereldoorlog was die om Verdun, die in 1916 plaatsvond en tien maanden heeft geduurd. Uiteindelijk eindigde de slag onbeslist.
Minstens 400.000 doden heeft deze slag gekost en het is de slag met de meeste doden per vierkante kilometer in de geschiedenis. Vanwege zijn symbolische
Betekenis, die terugging tot de Frans-Duitse Oorlog van 1870, wilden de Fransen deze plaats letterlijk met alle geweld proberen te behouden, toen de Duitsers hier een grote aanval inzetten.
... Bekijk meerZie minder

De Mort Homme is de hoogste heuvel ten noordwesten van Verdun. Wie dit punt bezette, kon het terrein in de omgeving beheersen is dan ook één van de zwaarst bevochten plaatsen in de Slag om Verdun geweest. In mei 1916 viel de heuvel uiteindelijk in Duitse handen. Nabij Le Mort-Homme bevindt zich een iets lagere heuvel met de naam Côte 304. Côte 304 was in de strijd even belangrijk als de Le Mort-Homme want zolang de Fransen deze côte in handen hadden, lagen de Duitsers op de hellingen van Le Mort-Homme constant onder artillerievuur en was het onmogelijk Le Mort-Homme in te nemen. De strijd om de heuvels begon op 6 maart 1916 en ze werden eind mei 1916 door de Duitsers veroverd nadat beide zijden schrik barende verliezen hadden geleden. In januari 1917, toen de eigenlijke Slag om Verdun al beëindigd was, braken er rondom de Mort Homme nieuwe gevechten uit. In augustus van dat jaar was de heuvel weer definitief Frans bezit. Nu zijn er verscheidene gedenktekens. Het monument staat op de top van de Côte 304. Op de top van de Mort-Homme staat het gedenkteken van Jacques Froment-Meurice, dat op 10 september 1922 is ingewijd. Het verbeeldt de gruwelijke strijd met een geraamte gehuld in een vlag die wappert in de wind. Het bevat het opschrift ‘Ils n’ont pas passé’ [Ze zijn er niet voorbijgekomen] en is gewijd aan de gevallenen van de 69e divisie.
Tekst op steen bij de Mort Homme
Hier is de kam (top) van de Mort Homme. In februari 1916 heeft de generale Duitse staf geprobeerd door middel van een buitengewone krachtsinspanning de citadel Verdun te veroveren. Het lukte niet om het front bij Douaumont te doorboren.  Ze probeerden in maart 1916 een aanval over de flank via de Mort Homme vanuit Montfaucon dat ze vanaf 1914 bezetten. Al deze aanvallen werden gebroken op deze kam. De verliezen waren erg zwaar, maar Verdun was gered.
 
De langste slag uit de Eerste Wereldoorlog was die om Verdun, die in 1916 plaatsvond en tien maanden heeft geduurd. Uiteindelijk eindigde de slag onbeslist.
Minstens 400.000 doden heeft deze slag gekost en het is de slag met de meeste doden per vierkante kilometer in de geschiedenis. Vanwege zijn symbolische
Betekenis, die terugging tot de Frans-Duitse Oorlog van 1870, wilden de Fransen deze plaats letterlijk met alle geweld proberen te behouden, toen de Duitsers hier een grote aanval inzetten.Image attachmentImage attachment+6Image attachment
More posts

WIE ZIJN WE ?

Even mezelf voorstellen: mijn naam is Johan Bossuyt en ik ben reisleider bij Guided Battlefield Tours.

ik ben gecertificeerd reisleider – gids Europa, erkend door FBAA en Toerisme Vlaanderen voor volgende regio’s Normandië- De Somme- Val d’Oise- Lotharingen & Corsica. Eveneens door mijn ervaring zijn volgende bestemmingen uitvoerig bestudeerd en behoren tot mijn werkdomein zoals Alpes-Haute-Provence, Langeudoc, Roussillon, Luberon, Praag, en de Gironde.

Mijn specialisaties zijn vooral de talrijke slagvelden in Europa, waaronder de Frans Pruisische oorlogen en de napoleontische veldtochten met eindpunt Waterloo.

Ook de kruistochten – de Tempeliers in Europa WO I -WO II werden door mij uitvoerig bestudeerd en uitgewerkt en kunnen als excursie aangeboden worden.

Excursies met als thema WO I situeren zich in en rond de westhoek – de Somme-Lotharingen met de Chemin des Dames -Verdun – Argonne en de Maginotlinie.

Excursies met als thema WO II gaan van het Ardennenoffensief tot de landing op de stranden van Normandië.

We staan garant voor een persoonlijke begeleiding en een gepassioneerde reconstructie van de geschiedenis. De historische gebeurtenissen worden in woord en beeld tot leven gebracht.